Skydiving!!!!

Nog niet goed en wel aangekomen in Kaiteriteri en we hadden onze eerste activiteit alweer geboekt....de skydive:O. We wisten al wel een dag van tevoren dat er waarschijnlijk een mogelijkheid voor zou zijn, maar dit wisten we pas 2 uurtjes van tevoren zeker en toen heb ik mij ook maar opgegeven:P. Maar goed ook dat we het niet al eerder wisten, als ik er een tijdje over na had kunnen denken, had ik me misschien wel bedacht:P. Totaal niets voor mij zoiets heftigs als een skydive; normaal ben ik niet zo'n durfal;) maar ik dacht ik ben in Nieuw-Zeeland; ik kan niet weg zonder het te proberen! Skydive is echt zo iets wat haast alle backpackers uitproberen hier. Al zoveel verhalen gehoord van anderen over hoe geweldig het wel niet is en daardoor werd ik toch ook wel heeel erg nieuwsgierig! En ik heb er echt geen spijt van hoor;), want het was zo gaaaaaaaf!!! Wow, niet te beschrijven eigenlijk, maar ik zal het toch proberen;).

Gelukkig was het weer ook nog eens super vrijdag. We hebben best wel eens een regenachtige dag hier, maar tijdens de skydive had het weer niet beter gekund! Nadat de bus ons nog even succes had gewensd, werden we met zn 6-en bij de skydive locatie gedropt. Ik zat nog wel even te twijfelen in het begin over de hoogte waarvan ik zou springen. Tessa en Wes, die twee avonturiers:p, waren er gelijk van overtuigd de hoogste skydive te doen: 16.500 feet (tevens ook de hoogste skydive in Nieuw-Zeeland). Je kunt namelijk bij de meeste skydive companies kiezen uit verschillende hoogten: het verschilt per plaats, maar in dit plaatsje kon je kiezen uit 13.000 en 16.500 feet. Ik wilde als ik ging skydiven sowieso een video en foto's van de sprong hebben. En aangezien ze een package prijs voor de hoogste skydive met foto's en video en een gratis t-shirt hadden, dacht ik: ach ja laten we dan ook maar voor de hoogste gaan, waarom niet!:P

Aangekomen bij de skydive basis eerst een korte brieving met een filmpje over het hoe en wat, en het ondertekenen van de risicoverklaring:| (die heb ik maar niet gelezen, te beangstigend:p). Oh.. en er was nog een verklaring te ondertekenen, alleen als je de 16.500 feet deed. Ik kreeg het maar half mee, iets met extra zuurstofmaskers voor het springen op grote hoogte (hm toen kreeg ik het wel even benauwd:P). Ik dacht: het gaat toch niet echt gevaarlijk worden ofso?!:P Maar het bleek alleen voor in het vliegtuig te zijn, de laatste kilometers was er door de hoogte minder zuurstof in de lucht en eigenlijk hadden ze die zuurstofmaskers nooit nodig, maar ze moesten het wel melden. Hm nouja die ondertekenen we dan ook nog maar even;).

En toen was het zover! De zenuwen gierden wel door mijn lijf hoor!:P We kregen een mooie jumpsuit aan, dus het werd ook nog eens een fashinable sprong;) en een hoedje met een plastic bril tegen de wind in je ogen (je valt namelijk met een snelheid van ongeveer 200 km/uur naar beneden). Daarna werd ons het skydive-tuigje omgehezen en toen konden we al het vliegtuig in! Ik stapte als laatste het vliegtuig in, shit bedacht ik me even later, dat betekent dat ik het eerste eruit moet:P. Hm..was misschien maar beter ook, minder tijd om het te begeven van de zenuwen. Het is wel erg krap met 8 man in zo'n klein vliegtuigje zitten:P, maar wel erg leuk dat Tessa en ik en Wes tegelijk konden springen. Tessa en ik wilden de video, waardoor er voor ons beiden een extra cameraman meesprong (deze springt 1 seconde voor jou eruit om jouw sprong vast te kunnen leggen, met de camera op z'n helm). Tijdens het vliegen werden we allemaal aan de instructeur gekoppeld en werden de andere voorbereidingen getroffen. Wel beetje vreemd om zo dicht tegen een vreemde vent aangeplakt te zitten:P; maar hoe dichterbij, hoe beter; als het maar voelde alsof het tuigje echt met geen mogelijkheid los kon!:P

Nou daar gingen we dan de lucht in. We vlogen eerst een klein halfuurtje rond boven het Nationaal Park en de zee, erg gaaf gezicht hoor! Je kon zelfs de grootste berg van het noordereiland zien liggen, heel mooi. In het begin was ik nog wel een beetje benauwd; wat waren we hoog en toen ik dat gevoel had werd verteld dat we nog maar op 2000 feet waren. Pfoe we moesten dus nog acht keer hoger dan dit, ai! Maar uiteindelijk werd ik steeds relaxter eigenlijk, heel gek is dat. Op een gegeven moment ben je zo hoog en dan zie je die hoogte gewoon niet meer en is het uitzicht alleen nog maar adembenemend. Toen het tijd was om de deur los te gooien en ons klaar te maken voor de sprong, had ik gewoon echt zin om te springen! Eerst de cameraman eruit en toen die losliet wist ik dat het tijd voor mijn sprong was: waaaa daar gingen we dan. De eerste vijf seconden waren heel vreemd! Echt geen besef van hoe je in de lucht hangt, nouja met mijn mond open, dat is 1 ding wat zeker is:P haha wat een uitzicht, wat een gaaf gevoel!

Al snel begon ik er een beetje aan te wennen en kon ik echt van het uitzicht genieten, zo surreal, wauw! En wat was ik blij dat ik de hoogste sprong had gekozen; die 1 minuut en 15 seconden freefall was over in een ogenblik: het leken eerder 10 seconden! Het was echt supergaaf, helemaal niet eng ook (en niet dat gevoel in je buik wat je hebt als je in een achtbaan zit ofso: dat hadden ze ons ook wel verteld aan het begin, maar dat wil je toch niet helemaal geloven op de een of andere manier:P).

En toen opende hij de parachute alweer (heel gek gevoel; alsof we een paar meter de lucht invlogen voelde het, omdat je snelheid zo snel afneemt, maar dit is natuurlijk helemaal niet zo); het ging allemaal zo snel. En toen was het nog lekker rustig afdalen vanaf 5000 feet en genieten van dat geweldige uitzicht! Ik had verwacht dat ik toen ik eenmaal dichterbij de grond kwam ik nog wel even last van hoogtevrees zou krijgen, maar dat had ik totaal niet. Wel gek, op een gegeven moment zie je ineens de auto's en later zie je mensen staan. Het is heel maf, maar het voelde toen helemaal niet alsof we hoog in de lucht waren (terwijl we nog relatief hoog waren natuurlijk:P); het voelde meer alsof alles niet echt was; alsof het een cartoon was ofso:p Heel vreemd, maar echt ontzettend genoten dus van de skydive. Echt geen woorden voor, zo mooi!

Eigenlijk is het ook niet te beschrijven (al heb ik het zo goed mogelijk geprobeerd:P); maar het is echt iets; ja je moet het gewoon doen! En dan snap je ook dat ze je het gevoel dat je hebt tijdens een skydive niet kunnen omschrijven als je ernaar vraagt. Op het moment dat ze dat zeggen voor het skydiven denk je: ja het moet toch in woorden weer te geven zijn, maar dat is het gewoon echt niet!;) Wauw, echt geweldig, wat een ervaring!:D Echt met het stip het gaafste wat we tot nu toe hebben gedaan (en ik denk ook wel dat dat zo blijft:)). Video's en foto's ervan komen hopelijk snel:P: we hebben ze nog niet ontvangen (lang verhaal), maar we hebben ze over 3 dagen als het goed is!