Naar het einde van de wereld...

De vlucht naar Bolivia verliep alles behalve soepel, maar we zijn er gekomen. Het begon al met dat mijn maag behoorlijk aan het protesteren was tegen iets wat ik de dag ervoor gegeten had. Tja het is hier toch allemaal iets minder hygienisch dan in Nederland, maar gelukkig bleef het bij slechts een dag en een nacht ellende. Een lange wachttijd in La Paz ben ik redelijk doorgekomen met wat wifi en een paar skype- gesprekken met Nederland. Tegen vijf uur dacht ik; laat ik mijn bagage maar eens in gaan checken voor mijn 2de vlucht naar Uyuni, maar nee, Uyuni stond nog niet aangegeven op het bord. Alle andere bestemmingen zowat wel. Om zeven uur zou mijn vlucht al vertrekken en na 100 keer vragen kon ik dan om half zeven eindelijk mijn bagage inchecken, wel bedankt. Als ik niet was blijven vragen, had ik mijn vlucht waarschijnlijk gewoon gemist;).

In Uyuni voor een keer een hotel genomen en een dagje extra geboekt om bij te komen en vooral om het water en alle mineralen in mijn lichaam weer aan te vullen met een paar zakjes ORS. En toen stond er natuurlijk de 3-daagse tour naar Salar de Uyuni op het programma, werelds grootste zoutvlakte. We begonnen de dag met een gemengde groep, alleen ging de helft maar voor een dagje mee op pad (1-daagse tour). De overige dagen was het ik en vijf fransen, maar gelukkig konden ze wel redelijk Spaans. Mijn frans houdt namelijk bij 5 woorden op. Dat wij in Nederland zo goed Engels spreken is toch wel iets unieks merk ik geregeld... Ik had dus de 3-daagse tour naar Uyuni gekozen, aangezien er in de omgeving van Salar de Uyuni ook veel te zien is en de tour operator mij dan op dag drie in Chili af kon zetten, handig! San Pedo de Atacama in Chili was namelijk mijn volgende bestemming.

Maar eerst de Salar, op slechts een uur rijden vanaf Uyuni. Wat een bijzondere plek, het was haast alsof we op een andere planeet waren. Zo groot, dat kun je je niet van tevoren indenken. Tijdens het rijden met de jeep door deze zoutvlakte, voelde het ook echt een beetje alsof we naar het einde van de wereld reden. Alleen het einde van de zoutvlakte kwam maar niet, zo immens groot. Uiteraard een aantal stops gemaakt voor de lunch en de bekende fotoshoot, die iedereen daar houdt;). Ondanks dat er zowat honderden jeeps met touristen dagelijks die kant op gaan, heb je door de grote van de Salar echt geen last van elkaar. Gelukkig, want ik houd niet van dat hutje mutje.

De dagen daarna zochten we het nog iets hoger op, tussen de 4000 en 5000 meter hoogte, brr! Met name 's nachts was het frisjes. We sliepen in basic accomodaties, maar de eerste nacht was de accomodatie helemaal gebouwd van het zout van de Salar, bijzonder! De tweede dag veel mooie vulkanen gezien en verschillede meren, bewoond door honderden flamingo's. Je kon, zonder deze dieren te storen, best dichbij komen voor een paar foto's, prachtig! De derde dag was bikkelen; we vertrokken om vijf uur 's ochtends om de zonsopgang mee te maken op een veld vol met hete waterbronnen en geisers. Ook erg mooi, alleen vroren je tenen er wel af, zo koud als het was. Rond tien uuur die ochtend was de tour teneinde, daar we de grens met Chili bereikten. Twee van de vijf op de tour gingen ook naar San Pedro de Atacama. Erg leuke vrouwen waren dat (moeder en dochter). Ik werd zelfs getrakteerd op het eten met hen die avond in San Pedro, erg lief.

Hier in San Pedro is het verschil met Bolivia toch wel gelijk te merken, Chili is een stuk minder arm. Dit dorpje is klein, maar wel erg touristisch, vanwege de vele mooie natuurgebieden in de omgeving. Hier zijn wel 15 verschillende tours te boeken, aangeboden door ik denk wel 100 verschillende organisaties. Hmm weer lastig kiezen dus. Een klein hostel vond ik bij aankomst al gauw, met lieve, behulpzame eigenaren. Zo werd mij gister spontaan een ritje naar het busstation aangeboden met de auto, toen ik de eigenaar vroeg naar de weg hier naartoe. Het hostel zelf is verder erg basic (wc is 150 meter lopen van mijn kamer, de wifi werkt geregeld niet en het warme water stopt na 1 minuut,), maar daar ben ik ondertussen alweer helemaal aan gewend. De temperatuur ligt hier dan ook wel rond de 25 graden, dus niets te klagen.

Eergisteren een korte tour gedaan in de namiddag naar Valle de la Luna, onder andere om een kleine grot te bezoeken met kristallen en de zonsondergang over de vallei te zien. Met een hele bus gingen we op pad, ik en 18 Amerikaanse uitwisselingsstudenten. Ik tref het toch wel elke keer met die tours de laatste weken haha. Juist een beetje diversiteit in de groep maakt een tour altijd erg interessant en gezellig. Maar ach, ik heb mij wel weer vermaakt en de omgeving was mooi. Gister werd ik uitgenodigd door een local om op de mountainbike wat plaatsen in de omgeving te bezoeken. Erg fijn, aangezien ik niet per se een andere massa-tour wilde boeken en alleen op mijn fietsje de wijde omgeving in zag ik toch iets minder zitten.

Enige nadeel nu in mijn hostel is dat ik er gasten bij heb gekregen in de kamer. Geen bezwaar, want privacy is fijn, maar leuke mensen ontmoeten is nog fijner. Zij het dan weer dat dit twee Chilenen zijn, waarvan de een mij al de seconde dat hij mij zag zijn kaartje met 06 gaf. Vervolgens bleef de uitnodiging om te whatsappen natuurlijk ook niet uit, 2 x zelfs, nee man, bedankt, heb ik toen maar even heel duidelijk gezegd! Hm dat vond hij maar gek, vanavond eventueel samen een biertje drinken was de vraag daarna? Nou wie weet.. (niet dus), ciao! Gelukkig bood mijn host al aan dat ik van kamer kon wisselen als ik wilde, dus even afwachten of de boodschap eindelijk duidelijk is.

Vandaag nog een laatste relax dagje hier in San Pedro en morgenochtend pak ik de bus naar Salta in Argentinie. Het noorden van Chili is wat ongezellig om alleen te bereizen denk ik; je zult dan zeker minder andere reizigers tegenkomen. Het zijn daarnaast ook veel dorpjes rondom de mijnen en nu hoef ik ook geen tour te doen hierheen om daar andere mensen te zien ploeteren in barre omstandigheden. Het noorden van Argentinie spreekt mij meer aan, dus dat gaan we de komende weken maar eens verkennen! :)